Dynastia Macedońska to ósma z kolei rodzina panująca w Cesarstwie Bizantyjskim. Jej przedstawiciele rządzili w latach 867-1056. W owym okresie udało się podnieść Bizancjum z upadku po najazdach arabskich, wzmocnić władzę centralną i ujarzmić zagrażających Konstantynopolowi Bułgarów.
Pierwszym cesarzem z dynastii macedońskiej był Bazyli I. Prawdopodobnie miał pochodzenie słowiańskie lub armeńskie. Jako dziecko został uprowadzony do niewoli bułgarskiej, a do Bizancjum powrócił w nieznanych okolicznościach. Rozpoczynał karierę na dworze cesarskim od stanowiska koniucha. Z biegiem czasu piął się po szczeblach dworskiej kariery usuwając przeciwników politycznych. W 867 zamordował cesarza Michała III i zajął jego miejsce. Dzięki sukcesom militarnym (zwycięstwa nad Arabami i Bułgarami) i politycznym (załagodzenie sporu z papiestwem) umocnił znacząco autorytet Bizancjum.
Kolejne trzy pokolenie zasiadające na tronie cesarza Bizancjum (Leon VI, Aleksander, Konstantyn VII, Roman II) nie dorównywały w żadnym stopniu protoplaście rodu. Władza cesarska nieco osłabła. Zdarzało się również, że na tronie cesarskim zasiadali nie spokrewnieni z rodem ludzie. Zachowano jednak wówczas bezpośrednie związki z dynastią macedońską, gdyż cesarze ci byli w jakiś sposób spowinowaceni z domem panującym. Cesarz Roman I był teściem cesarza Konstantyna VII, Nicefor II i Jan I byli kolejnymi mężami cesarzowej Teofano matki cesarzy Bazylego II i Konstantyna VIII.
Najwybitniejszym cesarzem Bizancjum z dynastii macedońskiej był Bazyli II Bułgarobójca. Na tronie zasiadał już od dzieciństwa, ale faktycznie panował w latach 976-1025. Przywrócił on świetność Bizancjum niepamiętaną od lat. Dokonał głębokich zmian w strukturze wewnętrznej państwa. Prowadził długoletnie wojny, które przyniosły między innymi powrót cesarstwa na tereny Serbii. Swój przydomek zawdzięcza wojnom z Bułgarami. Cesarz kazał oślepić tysiące bułgarskich jeńców, a co setnemu zostawić jedno oko by mógł pokierować odziały do domu. Prowadził z rozmachem politykę zagraniczną, których konsekwencje widoczne są nawet do dzisiaj. Jego siostra Anna została żoną wielkiego księcia kijowskiego Włodzimierz I Wielkiego, a Ruś przyjęła chrześcijaństwo w obrządku wschodnim.
Cesarz Bazyli II nie ożenił się i nie miał dzieci. Po jego śmierci tron objął jego brat Konstantyn VIII. Panował krótko bo zaledwie 3 lata. Konstantyn miał 3 córki, z których 2 Zoe i Teodora nosiły później godność cesarza Bizancjum. Był to już schyłek panowania dynastii. Cesarzami byli kolejni małżonkowie Zoe Roman III, Michał IV i Konstantyn IX. Ostatnim panującym z rodu macedońskiego była cesarzowa Teodora.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz